„Wielbię taniec
uwalnia on człowieka od ciężaru spraw,
wiąże oddzielonego ze wspólnotą.

Wielbię taniec,
który wiele wymaga i wspiera:
zdrowie i jasny umysł,
uskrzydloną duszę.

Taniec to metamorfoza
przestrzeni, czasu, człowieka
zagrożonego lękiem istnienia wyłącznie
jako umysł, wola lub uczucie.

Taniec angażuje całego człowieka,
zakotwiczonego w swoim centrum,
wolnego od żądzy posiadania ludzi i rzeczy,
wolnego od demonów lęku przed zatraceniem własnego ja.

Taniec domaga się
człowieka wolnego, poruszającego się
w równowadze wszystkich sił.

Wielbię taniec.

Istoto ludzka! Ucz się tańca.
Bo inaczej, cóż poczną
z Tobą aniołowie w niebie…”

Św.Augustyn